Po zalaniu budynku trzeba go osuszyć najszybciej, jak tylko jest to możliwe. W tym celu należy wykorzystać metodę dopasowaną do możliwości i potrzeb występujących w danym budynku. Niektóre ściany, mimo suszenia, cały czas są wilgotne, co wynika z wysokiego stanu wód gruntowych. Wówczas metodą, która sprawdzi się najlepiej, jest iniekcja krystaliczna ? pozwala ona na osuszenie i zaizolowanie ścian budynku nawet bezpośrednio po zalaniu.
Iniekcja krystaliczna ? metoda osuszania
Jest to metoda inwazyjna, dlatego trzeba najpierw ocenić możliwości architektoniczne budynku, zanim wykona się odwierty. Dokonawszy oględzin, przystępuje się do przygotowania odwiertów. Powinny one mieć średnicę 20 mm i głębokość dopasowaną do długości muru. Wykonuje się je równolegle do poziomu podłogi, zachowując odstępy od 10 do 15 cm. Kąt wykonywania odwiertów względem ściany powinien wynosić od 15 do 30 stopni. W każdy z otworów należy wprowadzić około 0,5 l wody przed iniekcją. Zasięg penetracji aktywatora krzemianowego to około 8 cm. Metoda ta wykorzystywana jest do zabezpieczania przed zalaniem oraz osuszania ścian o strukturze kapilarno-porowatej.
W sytuacji, gdy ma się do czynienia z pustymi w środku materiałami budowlanymi, nie da się jej zastosować. Istotne jest ustalenie miejsca początkowego, w którym wykonane zostaną odwierty. Taka metoda jak iniekcja krystaliczna osuszanie i hydroizolację zapewnia tylko w sytuacji, gdy zostanie przeprowadzona prawidłowo. Po wstępnych oględzinach wykonuje się odwierty według wskazanych wytycznych, uwzględniając możliwości penetracyjne iniektora. Po wykonaniu otworów trzeba odczekać do 7 dni, zanim iniektor się skrystalizuje i wytworzy barierę ochronną. W sytuacji, gdy pomieszczenie jest mocno zawilgocone od wewnątrz, można dodatkowo zastosować osuszanie kondensacyjne lub absorpcyjne. Ze względu na szybkość rozwoju bakterii i grzybów w wilgotnych i ciemnych pomieszczeniach po zakończeniu osuszania wskazane jest także ozonowanie. Po zakończonej iniekcji krystalicznej można poprawić estetykę ściany, pokrywając ją ochronną warstwą tynku.
Sama metoda iniekcji krystalicznej poddawana jest wielu modyfikacjom. Dostosowano ją początkowo do czerwonej cegły ceramicznej i zaprawy wapiennej, z czasem jednak rozszerzono technologię na kamień wapienny, pozostałe rodzaje cegły, piaskowiec oraz szereg innych materiałów budowlanych. Istotną zmianą w rozwoju technologii iniekcji krystalicznej było przejście z wyłącznie poziomych izolacji do pionowych. Wykonanie hydroizolacji tą metodą można wykonać od wewnątrz, bez potrzeby kosztownego odkopywania fundamentów.